Najczęściej Zadawane Pytania
W tej zakładce przygotowaliśmy dla was zestaw najczęściej zadawanych pytań oraz odpowiedzi. Przygotowane przez nas informacje pomogą wam rozwiać wszelkie wątpliwości. Lis jest bardzo specyficznym zwierzęciem, dlatego zanim zdecydujesz się na krok adopcyjny przemyśl wszelkie za i przeciw.
Istnieje również możliwość poznania na żywo takie gatunki jak: Vulpes Vulpes Fulva, oraz Vulpes Lagopus, dla chętnych udzielamy jeszcze wszelkich informacji dotyczących gatunku Vulpes Zerda.
Chętni, którzy chcą odbyć takie spotkanie „edukacyjne” są proszeni o pozostawienie kontaktu w postaci maila, lub wiadomości prywatnej na Facebooku.
Jeśli macie propozycję na nowe pytania, to zapraszam do kontaktu.
Istnieje kilka możliwości, w jakich możesz nabyć to zwierzę. Jedna z nich to zakup z zarejestrowanej „legalnej” hodowli hobbystycznej, to bardzo ważne, jeśli chcesz zwierzę zdrowe z pewnego źródła. Radzimy omijać rozmnażaczy bez zarejestrowanej hodowli, ponieważ skutkować to może przykrymi konsekwencjami.
Dla przykładu są ludzie, którzy mieszają dwa całkowicie różniące się od siebie podgatunki (Co jest nielegalne i karalne).
Vulpes Vulpes – Lis europejski występujący naturalnie w Polsce, ale żeby go legalnie przetrzymywać musimy mieć zgodę RDOŚ, który wydaje je na max pół roku. Osobiście nie spotkałam się jeszcze, aby RDOŚ wydał zezwolenie na dłużej dla osoby prywatnej. Pseudo hodowle rozmnażają lisy europejskie z hodowlanymi (Vulpes Vulpes Fulva) lisami amerykańskimi, gdzie różnicę gatunkową widać gołym okiem. Jest to nielegalny proceder, jeśli kupisz takiego lisa – może on zostać odebrany przez RDOŚ i nawet poddany eutanazji.
Kolejnym przykładem pseudo hodowli jest dobór przez hodowcę pierwszy lepszy materiał genetyczny, gdzie rodzice są nieprzebadani, a ich socjalność zerowa. Takie mioty mogą w przyszłości mimo socjalizacji i pracy stać się płochliwe i agresywne. Zadaniem hodowcy powinno być pokazywanie rodziców maluszków, jeśli hodowca się wymiguje i nie chce nam pokazać rodziców to już powinna zapalić wam się lampka, czy ta osoba nie kupiła lisa z fermy za grosze i sprzedaje po cenach hodowlanych chcąc się na tym wzbogacić. Takich ludzi radzę omijać szerokim łukiem.
Niektóre działające na rynku od wielu lat „legalne” hodowle wzbogacają się poprzez „wykup szczeniąt z fermy i sprzedaż”. Apelujemy o rozwagę w kwestii doboru odpowiedniej hodowli.
Kolejną możliwością nabycia jest zakup lisa z fermy. Hodowle futrzarskie z każdym rokiem wygasają, więc zakup z ferm może być coraz gorzej osiągalny.
W życiu każdego zwierzęcia liczy się dzieciństwo, dlatego zakup maluszka musiałby być jak najszybszy. (Polecany wiek to ok 5 – 6 tyg). Niestety tutaj każdy dzień gra rolę, a kwestia następnego tygodnia / dwóch jest już praktycznie nie do wypracowania ze zwierzęciem w jego dalszym życiu. Kupując lisa z fermy nie wiesz na jaki charakter natrafisz. Przykładowo jeśli matka jest płochliwa to stres przekazuje już potomstwu podczas ciąży, przez co młode nawet wykupione w 4 tygodniu życia i wcześniej i socjalizowane, karmione ręcznie przez człowieka może przejawiać agresję i niesamowitą płochliwość w dalszym życiu. Kolejna sprawa to taka, że niestety większość lisów fermowych jest nieprzebadana, niektóre noszą wady ukryte, niektóre widoczne. Jedną z przeważających wad lisów z niewiadomego źródła to paraliże, problemy z sercem itp. Lisy hodowlane czy to te z hodowli hobby, czy z fermy mają słabe serca, co za tym idzie potrzebują wsparcie z naszej strony w postaci suplementów diety takich jak: „Tauryna”.
Niektóre lisy z ferm futrzarskich nie dożywają roku, odchodzą z różnych przyczyn, powodów jest mnóstwo takich jak : nieodpowiednia dieta, wady genetyczne, parwowiroza w wieku szczenięcym, chów wsobny itp. Warto też wziąć sobie do serca, że kupując lisa z fermy płacisz tyle, co za skórę, wspierasz ten biznes, a na portalach sprzedażowych coraz więcej ferm wystawia się jako „legalne hodowle”.
Jedna z ostatnich możliwości to adopcja. Adoptować lisa można przez nas – Grupę Lisiego Poradnika, oraz z różnych ośrodków. Lisy wydawane do adopcji są uratowane, po przejściach i nie nadają się jako pupile domowe, głównie zalecamy dla nich woliery zewnętrzne, te zwierzęta potrzebują dużo czasu i pracy, ale nigdy nie osiągnie się takiej więzi jak od szczeniaka. Czasami zdarzają się nam szczeniaki z ferm lub hodowli, gdzie ktoś kupił, nie podołał i zwraca się do nas o pomoc. Adopcje są płatne lub bezpłatne, zwykle nie przekraczające kwoty 300 zł zwracającej koszt wizyty weterynaryjnej.
Należy pamiętać, że zakup lub adopcja dorosłych lisów pofermowych niesie spore ryzyko z racji na spory bagaż emocjonalny, który doświadczyły już wcześniej. Przede wszystkim nie wolno zwierząt narażać na stres, z racji na delikatne serce, mogą zejść w bardzo stresujących momentach takich jak np. łapanie do kennela, transport, a nawet wizytę u weterynarza.
Zapraszamy również do Lektury oraz TUTAJ
SKĄD NABYĆ LISA
KLIK
Na posiadanie lisa Vulpes Vulpes Fulva, oraz Vulpes Lagopus (Czyt. Lisów pospolitych amerykańskich, oraz lisów polarnych) nie wymaga się żadnych dokumentów do rejestracji. W przypadku lisów płomienistych dobrze mieć dokument potwierdzający, że lis pochodzi z hodowli/fermy, w razie gdyby przyczepiły się służby.
Inaczej sprawa wygląda w stosunku do lisów dziko żyjących – Vulpes Vulpes. Na ich posiadanie wymagana jest specjalna zgoda wydana od Regionalnego Doktora Ochrony Środowiska, której nie otrzyma się na stałe. Przetrzymywanie dzikich lisów jest nieetyczne i nielegalne, wiązać się mogą z tego powodu przykre konsekwencje.
Lis ma wszystkie najgorsze cechy psa i kota w jednym, w warunkach domowych potrafi być naprawdę sympatycznym zwierzakiem, aczkolwiek trzeba mu wybaczyć jego minusy takie jak : Kopanie dziur w ścianach, rysowanie okien, specyficzny zapach, kradzież osobistych przedmiotów, rzadko pogryzienie ( zależy od lisa ), załatwianie swoich potrzeb gdzie popadnie (nie każdy osobnik będzie wypróżniał się do kuwety). Najlepszym wyjściem będzie zawsze woliera, czy to zewnętrzna, czy wewnętrzna. Wtedy lis może być sobą, oraz waszym przyjacielem. Zwierzęta te są przyjacielskie, jednak dużo też zależy od nas i ile czasu zwierzakowi poświęcimy. Kwestie zabaw są psio kocie, lisy uwielbiają gonitwy za piłeczkami, czy też wędką. Uwielbiają też szuranie ręką pod materiałem. Należy jednak uszanować, że nie każdy lis będzie pieszczochem, tak naprawdę to ile lisów na tym świecie tyle charakterów. Ciężko opisać charakter typowo przypisujący wszelkie osobniki, dlatego opisujemy głównie te, które były pod naszą opieką, oraz pod opieką innych osób.
Lisi szał to etap w którym szczeniak staje się „nastolatkiem”. Jest to okres buntu, często też po przejściu tego etapu ukształtuje się lisi charakter. Nasz pupil nie będzie już taki, jaki był za szczeniaka. Bunt zaczyna się od jesieni i trwa nawet do wiosny. Etap ten nazywany jest też jako „Crazy October”.
Więcej na ten temat znajdziesz – TUTAJ
Jeśli mamy lisa od maluszka to należy poświęcić mu jak najwięcej swojego wolnego czasu. W życiu każdego dowolnego zwierzęcia najważniejsze jest „dzieciństwo”, które ma ogromny udział w dalszym życiu zwierzęcia. Lis wymaga nowych bodźców, dlatego najlepszym pomysłem będą spacery w różne miejsca. Maluszkowi trzeba pokazywać jak najwięcej „Atrakcji” takich jak nowi ludzie, samochody, aby w miarę możliwości zmniejszyć jego czynniki stresowe podczas spacerów.
Dbać o lisie futerko można poprzez odpowiedni dobór suplementów diety takich jak biotyna, żółtko itp. Lisa można też kąpać, a do kąpieli stosować odpowiednich preparatów. Okres taki jak wczesne lato/jesień wymaga regularnego czesania, ponieważ zwierzęta te pozbywają się ogromnych pokładów swojej sierści w tym okresie.
Naukę czystości do kuwety powinno uczyć się lisa od maleńkości, jednak zdarza się, że i starsze osobniki potrafią to załapać. Mimo wszystko im wcześniej zaczniemy naukę, tym większa szansa na powodzenie. Niestety nie każdy osobnik nauczy się korzystać z kuwety, niektóre będą wypróżniać się gdzie popadnie i mimo żmudnej nauki nic w tym nie pomoże. Nauka czystości to kwestia osobniczna, zależąca głównie od chęci współpracy lisa z wami.
Jak powinna wyglądać lisia kuweta ? -> KLIK
Lisy hodowlane zarówno amerykańskie pospolite jak i polarne są zdecydowanie większe od ich dzikich kuzynów. Większość ferm szła w „wielkość lisa”, dlatego przykładowo lisy polarne, które w wieku dorosłym ważą 1,5 do 9 kg w hodowli samce osiągać mogą nawet 14 kg zimą, to podobna waga do lisów pospolitych amerykańskich, gdzie największa zanotowana waga dziko żyjących to około 2,5 – 10 kg, natomiast te hodowlane (nie spasione) potrafią ważyć od 4 kg do 12 kg,
Zalecana przez nas jest zawsze woliera zewnętrzna – omijacie większość zniszczeń, a zwierzę jest dużo bardziej szczęśliwe, niż trzymane w wolierze wewnętrznej w domu. Woliera musi być zabezpieczona z każdej strony, ponieważ lisy świetnie kopią, oraz bardzo wysoko skaczą, świetnie się też wspinają. W domowych warunkach potrafią mocno hałasować, drapać, oraz drzeć się. Dlatego zanim weźmiecie lisa do bloku, przemyślcie to kilku krotnie. Minimalne wymiary woliery to 6 metrów kwadratowych, ale trzeba zwierzakowi zapewnić sporą rozrywkę, w przeciwnym przypadku taka woliera będzie stosunkowo za mała, a zwierzę będzie szaleć, gdyż nie będzie mogło jak rozładować swoich impulsów.
OPIS WOLIERY WEWNĘTRZNEJ -> KLIK
OPIS WOLIERY ZEWNĘTRZNEJ -> KLIK
Przede wszystkim nie wolno lisa puszczać ze smyczy luzem. Jest to bardzo nieodpowiedzialne zachowanie. Lis jest zwierzęciem bardzo płochym, wystarczy naprawdę niewiele, by coś go przestraszyło, a ten popędził gdzieś daleko, lub zrobił sobie zwyczajnie krzywdę. Zalecamy szelki typu guard, oraz smycz na lince 10m, nie więcej, lepiej mieć nadzór nad zwierzakiem. Woliera musi być zabudowana z każdej strony, nie wolno lisa przekarmiać, zwłaszcza w wieku szczenięcym, grozi to istnymi biegunkami. Powinno się szczepić i odrobaczać w czasie, oraz zabezpieczać zwierzaka przed pasożytami takimi jak: kleszcze.
Temat szelek poruszony jest TUTAJ
Temat puszczania samopas poruszony jest TUTAJ
Lis jest w stanie bez problemu dogadać się z psem i kotem. Wszystko to jest kwestią pracy ze zwierzęciem, najlepiej oczywiście pracować i socjalizować z innymi zwierzętami od wieku szczenięcego, wtedy mamy największą szansęna powodzenie. Lis nie dogada się z wszelkiego rodzaju zajęczakami, gryzoniami, gadami oraz ptactwem. To jest drapieżnik, który chętnie zjadłby takiego pupila na śniadanie, więc należy to brać mocno pod uwagę.
Temat ten został poruszony TUTAJ
Lis wydziela bardzo specyficzny zapach z gruczołu fiolkowego. Usunięcie gruczołu zapachowego jest w Polsce nielegalne. W pewnym stopniu jest to okaleczanie zwierzęcia. Istnieją jednak preparaty, które pomagają zniwelować ten zapach. Jednym z nich jest preparat do suchej dezynfekcji DEZOSAN. Ten proszek całkowicie usuwa zapach lisa i jest nieszkodliwy dla ludzi i zwierząt.
Zapraszamy do lektury odnoszącej się czystości samego lisa -> TUTAJ
Oraz zapraszamy do lektury odnośnie środku do dezynfekcji -> TUTAJ
Lisa szczepi się tak samo jak psa czy kota, aby uniknąć zbyt mocnej huśtawki nastrojów związanej z przejściem „lisiego szału”, można je kastrować od 6 miesiąca życia. Zabieg ten nie wpływa negatywnie fizycznie i psychicznie na zwierzaka.
Nielegalnym jest usuwanie gruczołu umieszczonego na ogonie. Jest to świadome narażenie zwierzęcia na krzywdę i trwałe uszkodzenie jego stanu
Wszelkie informacje weterynaryjne znajdziesz -> TUTAJ
W żadnym razie kolor zwierzęcia nie przekłada się na jego charakter. Jest to mit, który nie pokrywa się z rzeczywistością. Kwestie charakteru zwierzęcia są zależne od genetyki, pracy hodowcy i pracy właściciela.
Lis z natury to ciekawskie zwierzątko, aczkolwiek potrafią być destrukcyjne, zwłaszcza w domu. Bez problemu zniszczą Twoje rzeczy osobiste, wykopią dziury w ścianie aż do cegły, oraz porysują okna. To jaki będzie lis zależy od jego charakteru (genetyki), pracy właściciela i hodowcy, niekiedy nie da się oduczyć pewnych zachowań i trzeba nauczyć się z tym żyć czy tego chcemy, czy też i nie.
Kwestie destrukcyjne – > Zapraszam do GALERII w tej zakładce, na samym dole.
Więź z lisem wymaga długofalowej pracy opiekuna ze swoim podopiecznym, a przede wszystkim wielkiej dozy cierpliwości. Miłości lisiej nie można kupić, trzeba sobie na nią zapracować.
Więcej informacji znajdziesz -> TUTAJ
Lisa można zaspokoić spacerami, różnymi zabawami ruchowymi takimi jak aportowanie, wspólne bieganie, zabieranie w nowe miejsca. W okresie Crazy October (lisiego szału), może to nie działać, wtedy trzeba uzbroić się w cierpliwość, ponieważ lis po 10 kilometrowym spacerze będzie się szarpał i domagał więcej i więcej…
Z reguły lisy prowadzą samotniczy tryb życia, aczkolwiek zdarzają się przypadki, gdzie żyją w małych rodzinach. Lis w warunkach domowych bez problemu uznaje psa za lidera stada, lubi towarzystwo innych lisów, aczkolwiek jeśli chodzi o łączenie z innymi lisami, to najbezpieczniej łączyć – dorosły – szczeniak. Wtedy jest największa szansa na powodzenie i przyjaźń.
Temat poruszany -> TUTAJ
W żadnym wypadku, puszczanie lisa samopas jest bardzo nieodpowiedzialne i naraża Twojego pupila na niebezpieczeństwo. Lis, póki jest szczeniakiem może się słuchać, ale gdy dorośnie i przejdzie etap „lisiego szału”, zmieniają mu się priorytety. Lis może uciec przy pierwszej lepszej okazji i już nie wrócić. Pamiętajmy, że to bardzo strachliwe zwierzątko, które może popędzić ślepo przed siebie wyrządzając sobie krzywdę, czy wpadając pod samochód.
Kwestie puszczania samopas są poruszone -> TUTAJ
Kastrowanie lisa zmniejsza jego huśtawki nastrojów. Hormony nie szaleją. Niekastrowany lis może znaczyć teren, może stawać się nadpobudliwy i agresywny. Im później wykastrujemy lisa, tym ciężej będzie nam pozbyć się niechcianych zachowań, a niektóre już zostaną na zawsze. Przykładowo – Kastracja nie ma wpływu na znaczenie terenu, jeśli znaczył przed – będzie znaczył i po zabiegu.
Lisa można wziąć najwcześniej w wieku 6 tygodni. Jest to bezpieczny wiek, a zwierzę samodzielne. Lisy dojrzewają dużo szybciej niż psy czy koty.
Lis Hodowlany Amerykański i Polarny różnią się budową, wielkością, wagą, behawiorem i okryciem od swoich dziko żyjących braci.
Lisy dzikie to Vulpes Vulpes! Jeśli ktoś próbuje wam takiego sprzedać to albo nie zna się na lisach, albo próbuje sprzedać zwierzę, które jest nielegalne i wymaga zgody maksymalnie półrocznej. Oferowane lisy fermowe i z hodowli to lisy amerykańskie – Vulpes Fulva.
Wszelkie informacje na ten temat zostały podane w tym dziale -> KLIK
Oraz na naszym fanpage -> KLIK
Pierwsza udokumentowana hodowla lisa zaczęła się w 1895 roku w Kanadzie, zapoczątkowana przez księcia Edwarda. Przez lata zwierzęta te były selekcjonowane pod kątem długości futra. Największe zmiany widać u lisa pospolitego rudego amerykańskiego, gdzie oprócz długiego futra, przez lata ewolucji ich budowa, oraz łapy uległy deformacji, przez co łatwiej jest odróżnić lisa hodowlanego od dzikiego, natomiast lisy polarne stały się bardziej masywne. Aktualnie lisy pospolite i polarne hodowlane nie nadają się do życia na wolności i nawet jakby przeszły proces wydziczenia, który nie zawsze się udaje to zwyczajnie nie dałyby rady przeżyć. Przede wszystkim mutacje barwne w których aktualnie występują oraz sam „podgatunek” jest uznawany za obcy inwazyjny kwalifikujący się w pierwszeństwie do ostrzału. Nielegalnym jest rozmnażanie tych lisów z naszymi rodzimymi, jest to wysoce karalne. proces domestykacji lisa hodowlanego można porównać do wypuszczenia zwierzęcia domowego do puszczy i twierdzić, że na przykład pies, sobie poradzi bo w końcu ma wilcze korzenie.
Nie bez powodu lisy hodowlane zostały wprowadzone przez wyższe organy jako „Zwierzęta Gospodarskie”. Lisy nie są złe i dzikie z natury, to człowiek zgotował im taki los. Natura tych zwierząt to ostrożność i płochliwość.
Zapraszam do tematu -> Lisy Które trzymamy w domu nie są zwierzętami dzikimi!
Zapraszam również do działu „Opis Gatunku” -> który opisuje różnice miedzy lisem dzikim, a hodowlanym.
Lis dziki – zabrany z naturalnego środowiska nawet od ślepego szczenięcia będzie się męczyć, jest duża szansa na to, że będzie agresywny, dzikusy totalnie nie nadają się do domu i rzeczywiście się w nim męczą. Pominę wyjątki, które z jakichś przyczyn żyją i mają się świetnie, jednak są to lisy nie nadające się na domowych pupili – nasz europejski przyjaciel powinien żyć w lesie, bądź jeśli nie ma takiej możliwości – w specjalistycznym ośrodku.
Lis hodowlany to już całkowicie inna kwestia. Te zwierzęta uwielbiają kanapę i towarzystwo człowieka, są ciekawskie, a czasem wręcz nachalne. Wymagają od właściciela atencji i sporej ilości czasu.
Jednak, dla dobra lisa jak i właściciela zalecana jest woliera, chyba, że komuś nie przeszkadzają zniszczone meble, intensywny zapach, wybuchające poduszki, dziury w ścianach, porysowane okna…. i można by wymieniać i wymieniać.
Te pytanie jest dość istotne. Samce pachną instensywniej od samic, z naszych obserwacji wynika, że łagodniejsze w usposobieniu są samiczki. Jeśli chodzi o znaczenie terytorium, to zaś samiczki mają większą tendencję niż samce. Chłopaki mogą być bardziej terytorialni, co za tym idzie potrafią też pokazać swoje zęby. Oczywiście pamiętajmy, że lis lisowi nierówny, tyle ile mamy lisów, tyle mamy różnych charakterów. My podajemy przykład wzorując się na kilku – kilkunastu osobnikach.
LISY POLARNE A POSPOLITE Zacznijmy od tego, że lisy pospolite (Vulpes Vulpes), a polarne (Vulpes Lagopus) to dwa różne podgatunki i co się z tym wiąże różni je sporo cech, o których warto mieć pojęcie decydując się na posiadanie któregoś z tych zwierząt. Oto parę przykładów różnic, które zauważyliśmy: -lisy polarne mają krótszy pysk i mniejsze uszy -ogon lisów pospolitych zakończony jest białym „kwiatkiem” -lisy polarne hodowlane osiągają większą wagę (do 16 kg) -lisy pospolite mają mniej intensywny zapach -lisy polarne mogą mieć inne ubarwienie futra na wiosnę i zimę -lisy pospolite są bardziej energiczne i żywiołowe -lisy polarne mają znacznie bardziej zmienną wagę zależnie od pory roku – masa ciała w zimę może być większa o 40% w związku z gromadzeniem tkanki tłuszczowej -lisy pospolite łatwiej wyszkolić, np. lepiej przyswajają naukę komend -lisy polarne są spokojniejsze i łagodniejsze -lisy pospolite częściej opanowują korzystanie z kuwety, u osobników polarnych mimo starań nauka kuwety może okazać się nieosiągalna -dieta lisów polarnych powinna zawierać więcej ryb i mniej wysokotłuszczowych mięs zwierzęcych (zwłaszcza w okresie zimowym) -futro lisów pospolitych jest dłuższe, natomiast polarnych bardziej puszyste -lisy polarne zmieniają okrywę dwukrotnie w ciągu roku, natomiast pospolite tylko raz – na wiosnę.
Autorem powyższego punktu jest Adrianna Lea Przywara.
Autor Podstrony Kamila Stempniewicz